Longfibrose

Wat is longfibrose Longfibrose is een longaandoening waarbij het longweefsel minder goed functioneert. Normaal is de long in staat om voldoende zuurstof op te nemen voor de dagelijkse behoefte. Bij longfibrose, bindweefselvorming in het longweefsel, Vermindert de mogelijkheid om zuurstof op te nemen. Dit heeft tot gevolg dat de betrokkene kortademig wordt, snel moe is en weinig energie heeft. Longfibrose kan veroorzaakt worden door inademing van allerlei schadelijke stoffen, het gebruik van bepaalde medicijnen en ook na bestraling (radiotherapie) kan longfibrose ontstaan. Er zijn ook familiaire vormen van longfibrose beschreven. In veel gevallen blijft de oorzaak echter onduidelijk. Longfibrose komt zowel bij vrouwen als mannen voor. In Nederland komen er jaarlijks naar schatting 1000-1500 nieuwe longfibrose patiënten bij. Hoe wordt longfibrose vastgesteld? Als een patiënt met verschijnselen van kortademigheid bij de arts komt, zal deze om de diagnose longfibrose te bevestigen of uit te sluiten een aantal onderzoeken (laten) doen, zoals een longfoto, longfunctieonderzoeken (blaastesten), bloedonderzoek en meestal ook een bronchoscopie en een computerfoto (CT-scan). Indien nodig zal er door middel van een kleine operatie een stukje longweefsel worden weggenomen om aan de hand van dit materiaal de diagnose te kunnen stellen. Al deze onderzoeken zijn bedoeld om inzicht te krijgen in de mogelijke oorzaak van de kort-ademigheid. Hoe is het verloop? Longfibrose wordt gekenmerkt door een chronisch verloop, het betreft vrijwel altijd een levenslange aandoening. Indien de aandoening progressief verloopt, dat wil zeggen dat de long steeds minder goed in staat is om zuurstof op te nemen, kan dit elders in het lichaam ook een schadelijke invloed hebben. Hierdoor kunnen bijvoorbeeld hartproblemen ontstaan en bij onvoldoende zuurstoftoevoer naar de hersenen kunnen er concentratiestoornissen en een geringe mate van geheugenverlies optreden. Uiteindelijk kan de aandoening leiden tot een vermindering van de gemiddelde levens-verwachting. Hoe wordt longfibrose behandeld? Allereerst is er de mogelijkheid om met medicijnen te behandelen. Deze medicijnen hebben tot doel de zuurstofopnamecapaciteit van de long te verbeteren. Het resultaat van de huidige beschikbare medicijnen is echter in veel gevallen nogal teleurstellend De behandeling slaat helaas vaak niet aan. Volledig herstel treedt bijna nooit op. Een positief resultaat van de behandeling kan al zijn dat er geen verslechtering optreedt. Dit is het geval bij ongeveer 50% van de patiënten. Zuurstoftoediening kan een positief effect hebben op het functioneren, maar de wijze van toediening met tankjes en slangen kan het sociale leven belemmeren. Fysiotherapie, onder deskundige leiding - in sommige gevallen met zuurstoftoediening - kan ook een gunstige invloed hebben op het functioneren. Indien de medicatie onvoldoende resultaat heeft en de toestand verder achteruit gaat, kan een longtransplantatie overwogen worden. Longfibrose vraagt deskundige begeleiding, met aandacht voor de vele medische aspecten, maar vooral ook voor de invloed van de ziekte op de kwaliteit van leven. Door longfibrose kan het verrichten van de normale werkzaamheden immers zwaar bemoeilijkt of onmogelijk worden.